Prohujala s vihorom : EU bi bila bolja da je u njoj Jugoslavija
Životi stotine hiljada ljudi u BiH, Crnoj Gori, Hrvatskoj, na Kosovu, Makedoniji, Sloveniji i Srbiji bili bi pošteđeni, a SAD ne bi angažovale svoje vojnike u Evropi prvi put poslije Drugog svetskog rata, navodi Adebar dodajući da bi Balkan mogao biti "bolje mjesto", s čim se slažu i mnogi građani nezavisnih država nastalih iz SFRJ.Po tom hipotetičnom scenariju, Jugoslavija bi zatražila članstvo u EU 1991. i dvije godine kasnije počela pristupne pregovore zajedno s Austrijom, Finskom i Švedskom. Ipak, zbog problema visoke nezaposlenosti, javnog duga i inflacije, kao i na nekonkurentne privrede, evrointegracije Jugoslavije bi bile nešto sporije.Jugoslavija bi na kraju vijeka postala članica EU zajedno s Mađarskom, Estonijom i Maltom, a zahvaljući ranom početku ekonomske traznicije, u zonu eura bi mogla ući zajedno s Grčkom. Politika proširenja EU bi zbIz ovako zamišljenog razvoja, autor zaključuje da bi činjenica da postoji tranziciona zemlja poput Jugoslavije koja traži članstvo u eurozoni navelo "stare članice" da insistiraju na strožijoj kontroli ekonomskih politika članica što bi moglo spriječiti krize poput onih u Grčkoj i Španijiog tog hipotetičkog uspjeha Jugoslavije bila promijenjena – proces više ne bi bio geopolitički već zasnovan na zaslugama.
Iz ovako zamišljenog razvoja, autor zaključuje da bi činjenica da postoji tranziciona zemlja poput Jugoslavije koja traži članstvo u eurozoni navelo "stare članice" da insistiraju na strožijoj kontroli ekonomskih politika članica što bi moglo spriječiti krize poput onih u Grčkoj i Španiji.Izbjegavajući rat na svom pragu, Evropska unija bi razvijala i drugačiju spoljnu politiku. Pošto ne bi bilo brutalnog rata u njenom dvorištu EU ne bi radila na zajedničkim odbrambenim snagama već bi se članice oslonile na NATO koji bi bio angažovan uglavnom izvan evropskih granica.Jugoslavija bi, s druge strane, kao jedna od osnivačica Pokreta nesvrstanih omogućila bolje odnose EU s novim silama u povoju poput Indije, Južne Afirke, Indonezije i Malezije, što bi bilo značajno preimućstvo za EU imajući u vidu specijalne odnose koje je imala s mnogim zemljama koje trpe posljedice kolonijalizma nekih drugih članica Unije.
Bivša država sa skoro 24 miliona stanovnika, bila bi peta najveća članica EU do ulaska Poljske, a na Evropskom savjetu bi imala više glasova od Holandije, Portugala ili Belgije.Ipak, Jugoslavija je imala šest republika. Mogući razvoj bi išao u pravcu da se Slovenija i Hrvatska udružuju sa regionima poput Bavarske, Katalonije i Škotske u traganju za uticajem u Evropi i novčanim sredstvima. Položaj Srbije bi, s druge strane, bio otežan komplikovanim sporazumom o podjeli vlast s autonomonom kosovskom manjinom.
Zbog toga bi bilo nove distribucije moći u EU, s promjenom nadležnosti od vlada članica ka evropskim i regionalnim nivoima. Ekonomske i socijalne politike, poput zapošljavanja, migracija, socijalnog sistema bi uveliko bili određivani u Briselu, dok bi politike infrastrukture i saobraćaja, obrazovanja i kulture išle u regione, što očigledno ostavlja vladama članica manje nadležnosti.Bivša država sa skoro 24 miliona stanovnika, bila bi peta najveća članica EU do ulaska Poljske, a na Evropskom savjetu bi imala više glasova od Holandije, Portugala ili BelgijeTežnja ka decentralizaciji u Jugoslaviji bi i u tom priotivčinjeničnom slučaju, ipak toliko jačala da bi se omogućilo izdvajanje jedne od republika, što bi predstavljalo presedan za independističke pokrete u starim članicam. Mogući ishod bi bio da bi EU na kraju činilo više država manje i srednje veličine.
Iz ovog hipotetičkog scenarija, Adebar izdvaja tri lekcije za aktuelnu Evropsku uniju. Prvo, EU bi se tranzicijom Jugoslavije i njenim prilagođavanjem za ulazak u zonu eura, bolje pripremila za krize u Grčkoj i Španiji. Drugo, Brisel bi imao znatno manje razvijenu bezbjednosnu i odbrambenu politiku, a više bi se fokusirao na globalnu spoljnu politiku s manje vojne snage nego danas.Treća lekcija ulaska cijele Jugoslavije u EU je više u formi pitanja: da li nacionalne države još određuju okvir za rješavanje izazova u Evropi u 21. vijeku? Multietnička država članica sa slabom federalnom strukturom bi nagovijestila današnje debate o podrivanju nacionalnog suvereniteta poslije finansijske krize, povremene žalbe o otuđenju demokratije u Evropi ili pokretima za nezavisnost u Kataloniji i Škotskoj.
(Kliker.info-Beta)
Komentari